Traumatische ervaringen worden opgeslagen in het non-verbale, onbewuste gedeelte van onze hersenen. Het is dus niet verwonderlijk dat het lastig is om woorden te geven aan een heftige gebeurtenis. Het lichaam is de plek waar traumatische herinneringen opgeslagen worden. Ervaringen die ons in contact brengen met ons lichaam, zoals tijdens het beeldend werken, maakt dat we weer in contact kunnen komen met emoties, creativiteit en authenticiteit.  

Gevolgen van traumatische ervaringen kunnen bestaan uit verschillende symptomen:

• Verstoorde emotie- impulsregulatie (impulsief gedrag, snel boos of in paniek, angstig, zichzelf niet kunnen reguleren of juist emotieloos lijken)
• Verstoorde cognitieve en functieontwikkeling (slechte concentratie, leer problemen, snel afgeleid, overdreven waakzaamheid, hoog stressniveau en dissociatie)
• Negatief zelfbeeld en negatieve gedachten (onzeker, faalangst, gevoelens van schuld en schaamte)
• Interpersoonlijke problemen (verstoorde hechtingsrelaties, moeite met onderhouden langdurige vriendschappen, op afstand houden of juist vastklampen aan hechtingsfiguur)
• Somatische en biologische dysregulatie (slecht slapen, pijnklachten, eetproblemen, zindelijkheidsproblemen, ziekte en slechte weerstand). (Van der Kolk, 2009).

Een verhoogd stressniveau, waakzaamheid en angst als gevolg van de traumatische gebeurtenis zorgen ervoor dat het kind als het ware stagneert in zijn ontwikkeling.

De beeldende therapie zorgt niet alleen voor het opnieuw ervaren van regie, veiligheid en ervaren van authenticiteit, het zorgt ervoor dat een creatief proces op gang gebracht wordt.

Het creatieve proces zorgt ervoor dat het divergente denken gestimuleerd wordt, waardoor het oplossend vermogen vergroot wordt en het kind weer open kan gaan staan voor nieuwe ervaringen en cognitieve en sociaal-emotionele ontwikkeling.