Wie Ben Ik?

Kwetsbaar durven zijn maakt kwetsbaar. Tijdens de beeldende therapie vraag ik de kinderen om open en kwetsbaar te durven zijn, dat vraagt van mij als mens en therapeut om een voorbeeld te zijn in het uitdragen van kwetsbaarheid. Daarom vertel ik je graag iets over mijn eigen achtergrond.

 

Mijn naam is Rosalinde Willemse en samen met mijn geliefden Ridder en zoontjes Morris en Samuel, woon ik in het pittoreske Amerongen op de Utrechtse Heuvelrug. Bij ons thuis is het een gezellige beestenboel met hondjes Tutti en Max en onze kipjes die vrolijk rond scharrelen in de (moes) tuin. In mijn vrije tijd ben ik graag buiten en geniet ik van de kleine dingen in het leven die me plezier geven, zoals de geur van versgebakken brood, de ochtend zon op mijn huid of samen dansen door de kamer. 

 

Ik heb het geluk gehad op te mogen groeien in een warm, liefdevol gezin. Een geschenk dat ik, nu ik zelf een gezin heb,  door mag geven. Toen ik 13 jaar oud was werd dit liefdevolle gezinsleven ruw vestoord door het overlijden van mijn moeder. Ineens was ik geen kind meer. Ik voelde me verantwoordelijk, verdrietig, boos, was bang en schaamde me voor de rol die niet paste bij hoe ik op mijn leeftijd wilde zijn. Lange tijd voelde ik me gespannen, niet wetende hoe mijn gevoel te uiten. Dit kwam tot uiting in constante hoofdpijn en buikpijn. Mijn lichaam gaf de pijn haarfijn aan, maar ik had nog niet geleerd ernaar te luisteren. Toen ik jaren later (2015) voor mijn afstuderen werkzaam was in de sloppenwijken van Kaapstad, riep mijn lichaam mij opnieuw tot stilstand, tot voelen en luisteren. Van het ene op het andere moment kon ik de rechter helft van mijn lichaam niet meer bewegen, het bleek een herseninfarct. Mijn revalidatieproces leerde mij letterlijk opnieuw te voelen en doordat ik niet anders kon, kon ik toestaan dat anderen mij verzorgden. Ik kon me laten troosten, verzorgen, geborgen en veilig voelen; Het kleine kind in mij mocht er weer zijn. De gebeurtenissen in mijn leven leren me hoe waardevolle lessen zij bevatten en hoe wijs en krachtig ons lichaam is en hoe je kunt leren dit te voelen én ernaar te luisteren. 

 

De kracht die het maken van beeldend werk in zich heeft na het ervaren van een heftige levensgebeurtenis van het kind, is mijn drijfveer. De stress, zorgen, verdriet, angst, woede, schaamte en onbegrip, kunnen tijdens het beeldend werken 'geparkeerd' worden en daarvoor in de plaats, blijdschap, troost, begrip, ontspanning, veiligheid en zorgeloosheid bieden.

Ook geeft het beeldend werken de mogelijkheid tot het vormen van een 'nieuwe taal', waarin het kind zijn/haar verhaal kwijt kan en tot nieuwe ervaringen en ontdekkingen kan komen. Daarbij kunnen verschillende materialen en technieken helpen bij het verkrijgen van nieuwe (zelf) inzichten en leert het kind zijn eigen kwaliteiten ontdekken en ontplooien middels de beeldende therapie.

 

Als beeldend therapeut heb ik naast mijn eigen praktijk (sinds 2017), werkervaring opgedaan in o.a. dagbesteding, speciaal basisonderwijs, sloppenwijken in Kaapstad, Taalklas voor statushouders, vluchtelingenkinderen en ben ik werkzaam geweest in de Kinder en Jeugd Psychiatrie (TRTC, Polikliniek Intermetzo/Pluryn).